واژها از زیر دستم در میروند
فکرهایم که روی کاغذ نوشته میشنود
پر است از غلطهای اضافی !
از این فکرهای محال
عجیب نیست که از سر سیگارها هم دود بلند شود
گویا چند تخته ام ، از سرم پریده است و
گویا یکی از این تخته ها به دری خورده است
به در خانه ات !
در خانه ات را که باز میکنی
بگذار روی همان پاشنه که من میخواهم ، بچرخد
از لیوان قرمزت بخواه بگذارد آب خوش
از گلوی این قرصها پایین برود
از مبل هایت بخواه
باز هم سرشان برای من گیج برود
دوستم داشته باش
لااقل بگذار که تخیل کنم دوستم داری
باور کن ! باور کن حوای من
باور کن زیاد سخت نیست تحمل من
تحمل من به اندازه یک
تخیل شاعرانه .!
امشب فقط به بخت بدم فکر میکنم
در تیرگی به حال شبم فکر میکنم
تنها شدم برای تسلی خاطرم
دارم به بیکسی قدم به قدم فکر میکنم
مجنونم و به کویش مرا مسخ میکنند
امشب به رعشه های تنم فکر میکنم
هرشب میان خاطره ها دفن میشوم
دارم به تربت و کفنم فکر میکنم
در بیکسی فقط به خودم چنگ میزنم
دارم به زخم های تنم فکر میکنم
در زندگی برای خدا هم غریبه ام
خوابم به بندگی خودم فکر میکنم
این قصه را که سرودم گلایه نیست
امشب فقط به بخت بدم فکر میکنم ...