واژها از زیر دستم در میروند
فکرهایم که روی کاغذ نوشته میشنود
پر است از غلطهای اضافی !
از این فکرهای محال
عجیب نیست که از سر سیگارها هم دود بلند شود
گویا چند تخته ام ، از سرم پریده است و
گویا یکی از این تخته ها به دری خورده است
به در خانه ات !
در خانه ات را که باز میکنی
بگذار روی همان پاشنه که من میخواهم ، بچرخد
از لیوان قرمزت بخواه بگذارد آب خوش
از گلوی این قرصها پایین برود
از مبل هایت بخواه
باز هم سرشان برای من گیج برود
دوستم داشته باش
لااقل بگذار که تخیل کنم دوستم داری
باور کن ! باور کن حوای من
باور کن زیاد سخت نیست تحمل من
تحمل من به اندازه یک
تخیل شاعرانه .!
ye soal daram azat be nazaret age yeki ke dostet boode o be harfash etemad karde boodi poshteto khali mikardo bahat eyne ye gharibe raftar mikard chi kar mikardi?
«دوستت دارم» را
من دلاویز ترین شعر جهان یافته ام !
***
این گل سرخ من است !
دامنی پر کن ازین گل که دهی هدیه به خلق،
که بری خانه دشمن !
که فشانی بر دوست !
راز خوشبختی هر کس به پراکندن اوست !
در دل مردم عالم، به خدا،
نور خواهد پاشید،
روح خواهد بخشید.
تو هم، ای خوب من ! این نکته به تکرار بگو !
این دلاویزترین حرف جهان را، همه وقت،
نه به یک بار و به ده بار، که صد بار بگو !
« دوستم داری » ؟ را از من بسیار بپرس !
«دوستت دارم » را با من بسیار بگو !
گل یا پوچ؟
دستت را باز نکن
حسم را تباه نکن
بگذار فکر کنم حداقل کمی احساس!
برایم در دستانت پنهان است....
خدایا کفر نمی‌گویم،
پریشانم،
چه می‌خواهی تو از جانم؟!
مرا بی آنکه خود خواهم اسیر زندگی کردی.
خداوندا!
اگر روزی ز عرش خود به زیر آیی
لباس فقر پوشی
غرورت را برای تکه نانی
به زیر پای نامردان بیاندازی
و شب آهسته و خسته
تهی دست و زبان بسته
به سوی خانه باز آیی
زمین و آسمان را کفر می‌گویی
نمی‌گویی؟!
خداوندا!
اگر در روز گرما خیز تابستان
تنت بر سایه‌ی دیوار بگشایی
لبت بر کاسه‌ی مسی قیر اندود بگذاری
و قدری آن طرف‌تر
عمارت‌های مرمرین بینی
و اعصابت برای سکه‌ای این‌سو و آن‌سو در روان باشد
زمین و آسمان را کفر می‌گویی
نمی‌گویی؟!
خداوندا!
اگر روزی بشر گردی
ز حال بندگانت با خبر گردی
پشیمان می‌شوی از قصه خلقت، از این بودن، از این بدعت.
خداوندا تو مسئولی.
خداوندا تو می‌دانی که انسان بودن و ماندن
در این دنیا چه دشوار است،
چه رنجی می‌کشد آنکس که انسان است و از احساس سرشار است . . .
لااقل بگذار که تخیل کنم دوستم داری
باور کن ! باور کن حوای من
باور کن زیاد سخت نیست تحمل من
بسییار زیبا
az in kheili khosham amad
sepas az entekhabe zibatoon
سلام
در جواب اهو بگم که خدا خیلی صبر داره . این ها تقصیر اون نیست . همش مقصر خودمونیم . این که یکی از ما داره و اون یکی حتی یه لقمه غذا نداره ...
عجب صبری خدا دارد . اگر من جای او بودم که اول ظلم را میدیدم از مخلوق بی وجدان جهان را با همه زیبایی و زشتی به روی یکدگر ویرانه میکردم ....
خیلی کامل بود دوست دارم