دستانِ من نمی توانند
نه؛ نمی توانند
هرگز این سیب را
عادلانه قسمت کنند!
تو به سهم خود فکر میکنی
من به سهم تو!
درد من و تمام تبرخورده‌ها یکی‌ست
باور نمی‌کنیم که مردیم مدتی‌ست
آنها در انتظار دوباره پرنده‌ای
من فکر بازگشت کسی که نبود و نیست
از هرکجا نرفته به من بازگشته‌ای
ای بومرنگ خسته‌ی من! یک نفس بایست!
یک عمر می‌دویم و به جایی نمی‌رسیم
یک عمر می‌دویم؟ دویدن برای چیست؟!
در پیله خوش‌تریم که در چشم روزگار
کفتار و کرم و کفتر و پروانه هم یکی‌ست
بیچاره قلب من که در این جنگل شلوغ
خرگوش مرده زاده شد و لاک‌پشت زیست