انتظار...

گفتمش بی تو چه می باید کرد

عکس رخساره ی ماهش را داد

گفتمش همدم شبهایم کو

تاری از زلف سیاهش را داد

وقت رفتن همه را می بوسید

به من از دور نگاهش را داد

یادگاری به همه داد و به من

انتظار سر راهش را داد !!!

دوستی...

با هر که حرف دوستی اظهار می کنم

                    خوابیده دشمنی است که بیدار می کنم

از بسکه در زمانه یکی اهل درد نیست

                   اظهار درد خویش به دیوار می کنم

وسعت آرزو

گفتند  :

            به اندازه ی گلیم هایتان

                و به اندازه ی دهان هایتان

                   اما... حرفی از وسعت آرزو هایمان نزدند !!!

یاد تو...

هر چه زیباست مرا یاد تو می اندازد

آن که بیناست مرا یاد تو می اندازد

تو که نزدیک تر از من به منی می دانی
دل که شیداست مرا یاد تو می اندازد

هر زمان نغمه ی عشقی است که من می شنوم
از تو گویاست ، مرا یاد تو می اندازد

دیگران هر چه بخواهند بگویند که عشق
بی کم و کاست مرا یاد تو می اندازد

ساعتی نیست فراموش کنم یاد تو را
غم که با ماست مرا یاد تو می اندازد

من آویزانم...

من آویزانم

از تنها ریسمان هزار گره خورده ی اعتمادم

و چیزی دارد آرام آرام

در لایه های ذهنم نفوذ میکند

و مانند

موریانه ای

ذرات هستی ام را می کاهد