این روزها دلم ♥ هوای آن روزها را کرده...
پی نوشت : اینجا خیلی وقته تعطیل شده , واسه اونایی که هی میگن کجایی!!! اینم که نمیام اینجا از روی خوشی نیست یعنی شاید یه روزی بود ولی راستش الان دیگه نیست, خیلی وقته نیست. یادمه یه جایی یه دوستی نوشته بود اصلا آدم که خوشبخت باشه وبلاگ نداره که! حالا که فکر میکنم احساس میکنم راست میگفت آدم خوشبخت سهمش رو از دنیای واقعی میگره اونجا حرف میزنه میگه میخنده ناراحت میشه خلاصه زندگی میکنه نه اینجا...
یه خواهش : دلم میخواد همه اونایی که تا حالا یه جورایی با اینجا خاطره پیدا کردن یه چیزی بگن, مخصوصا اونایی که تا حالا یه کامنتم نگذاشتن به قول شاعر :
روز از پی خیال تو از خانه می روم
شب در سکوت خلوت من خانه می کنی
من از تو می نویسم و از خاطرات عمر
پایین خاطرات من امضاء نمی کنی ...
برو ب سلامت رضا !
حکایت رفاقت من با تو حکایت قهوه ایست که امروز به یاد تو تلخ تلخ نوشیدم.
با هر جرعه بسیار اندیشیدم که این طمع را دوست دارم یا نه؟!
و آنقدر گیر کردم بین دوست داشتن و نداشتن که انتظار تمام شدنش را نداشتم!
و تمام که شد فهمیدم باز هم قهوه میخواهم!
حتی تلخ تلخ
سلام اون دوستت راست میگفت ادم که تنها باشه میاد تو دنیای خیالی نوشته هاتو خیلی دوست داشتم ودارم
بودن و آمدن به وبت دنیایم را زیباتر میکند.پس همیشه باش
خیلی وقت پیش شناختم وبلاگتو
هر وقت ناراحتم میام تا گریه کنم و راحت شم و میرم
salam. man hamishee miam inja hame matnhatonam khondam ashegheeee injam :| adam aroom mishe inja . mamnonaaaaaaaaaam
سلام اقا رضا منم خیلی وقته به شما سر میزنم وحرفاتونو دوس دارم
با آرزوی موفقیت
اون روزا اینجا ی حال و هوایه دیگه داشت (تا دو سه سال پیش میگم) الانم ی حال و هوای دیگه داره (با این ک دیر اپ میکنی و عموما جملات کوتاه ناامبدیه جای اون شعرای بلند قدیم. جای اون طنزای بلند قدیم راستی انشا یادته؟) اما من اینجارو دوس دارم (شاید چون از قدیم میومدم و شعرهارو حفظم. شاید واسه خاطره هاس شاید...) هرکار میکنی حذفش نکن این یادداشت های روزانه یک دیوانه رو!!
salam.
kam kam daram be in natije miresam k hame mardome diaretoon avval adam o be hodeshoon vabaste mikonan bad miran...
سلام رضای عزیزم. مطالبت خیلی زیباس ولی امیدوارم روزی برسه که کمتر از ناامیدی بنویسی و از دریچه امید به زندگیت نگاه کنی. عزیزم زندگی خالی نیست...
سلام
منم یه وقتایی به وبلاگتون سر میزدم
امیدوارم هرجا که هستین شاد و سلامت باشین
تمام معنای آرامش رو براتون آرزو میکنم
سلام واقعا ممنون برای نوشته های قشنگتون من معتاد این نوشته ها شدم
سلــــــــــام رضـــــــــــا وبلاگ جالبی داری مخصوصا مطالبش خیلی قشنگه با این روحیه ای که من دادم حال کن ولی جدی بودا ااااا یه وقت فک نکنی واسه روحیه دادن دروغ گفتم.بابای
متنفرررررررررررررررررررررررررررررم از وبت
تموم روزای سخت زندگیمو یادم میاره
عجیب هروز میا و وبتو میخونم
بزن پــــــــــــــایان منم راحت کن
سلام
اسنم عشق منم رضاست.الان دارم بتچشم گریون نظرمیدم مطلبات یعنی زندگیه من.یعنی نرسیدن و رفتن عشقم ب طور نامردی.خ خسته ام.دیگه دوست ندارم نفس بکشم کاش خدا باقی عمرم رو حذف می کرد.خسته ام اما باهمین خستگی هرروز ب وبلاگت سرمیزنم حتی اگه ب روز نکنی.مواظب زیباییات باش.
بعد از رفتنت خواستم دوباره ارامش رو تمرین کنم ...برای داشتن ارامش تو رو لازم نداشتم خودم رو لازم داشتم که اونم با خودت برده بودی ..
سلام آقا رضا
اولین بار هست کامنت میذارم...
من فقط نوشته هاتو میخوندم و میخوندم و زندگی میکردم...
تنها جایی که بهم آرامش میداد وبلاگ شما بود...
اگه بری من بازم میام و نوشته هاتو میخونم وبلاگتو تنها نمیذارم چون باهاشون نفس کشیدم و دردامو درد کشیدم...
هرجا هستی شاد باشی و خوشبخت و موفق و پیروز
منم حاضر، به قول آقا بهمن من یکی از همونام که فقط میخوندمو میخوندم ; )
وبلاگ خوبی داری، من که خیلی دوسش دارم
موفق باشی
نرو
خواهش میکنم
کم کم آن درخت کهنی شده ام که باد حضورش را به هیچ می گیرد و باغبان جوابش می کند ، اما در سرم هزاران کلاغ ناشی نت مغشوشی را قار می زنند .
خیلی دوست دارم وبتون رو همیشه حرف دلمو زدین بازم بنویسید .
خیلی دلم تنگ شده بود واست
من ندام ولی هم اتاقیه راضیه نیستم
واقعا میخوای بری؟!!!
دلت میاد؟
من سه ماهه که میام به وبت سر میزنم خیلی خیلی خیلی خوب بود...
من برای تنها کسی که نظر میزارم تویی داداش رضا
راستی ناراحت نمیشی میگم داداش؟!!!
اگه با رفتن از اینجا خوشی برو...
مهم اینه که تو خوب و خوشحال باشی همین...
چتر نمیخواهد هوای بارانی
تو را میخواهد لعنتی...
میفهمی؟
اگه رفتی خدافظ...
گنجشکی با عجله و تمام توان به آتش نزدیک می شد
و برمی گشت !
پرسیدند :
چه می کنی ؟
پاسخ داد :
در این نزدیکی چشمه آبی هست و من مرتب نوک خود را پر از آب می کنم و آن را روی آتش می ریزم ...
گفتند :
حجم آتش در مقایسه با آبی که تو می آوری بسیار زیاد است
و این آب فایده ای ندارد
گفت :
شاید نتوانم آتش را خاموش کنم ،
اما آن هنگام که خداوند می پرسد :
زمانی که دوستت در آتش می سوخت تو چه کردی ؟
پاسخ میدم :
هر آنچه از من بر می آمد !!
گنجشکی با عجله و تمام توان به آتش نزدیک می شد
و برمی گشت !
پرسیدند :
چه می کنی ؟
پاسخ داد :
در این نزدیکی چشمه آبی هست و من مرتب نوک خود را پر از آب می کنم و آن را روی آتش می ریزم ...
گفتند :
حجم آتش در مقایسه با آبی که تو می آوری بسیار زیاد است
و این آب فایده ای ندارد
گفت :
شاید نتوانم آتش را خاموش کنم ،
اما آن هنگام که خداوند می پرسد :
زمانی که دوستت در آتش می سوخت تو چه کردی ؟
پاسخ میدم :
هر آنچه از من بر می آمد !!
رفت اما نگو وفا که نداشت
دوستت تا کجا…کجا که نداشت
رفت رنج تو بیشتر نشود
قصد رنجاندن تو را که نداشت
همه تنها گذاشتند او را
خواست عاشق شود، وبا که نداشت
خواست از عشق تو فرار کند
دل بیچاره، دست و پا که نداشت
خنده‌ات، مهربانی‌ات، عشقت
غم و غصه یکی دو تا که نداشت
او گذشت از که بود یا که نبود
بگذر از این که داشت یا که نداشت
پ ن : تقدیم به او که به رسم جاده ها دور است
اما به رسم دل با او هیچ فاصله ای نیست...age khoshbakhtit be raftanete ghol bede poshte sareto negah nakoni...
emroz az yadam nemire ,,az sob bad avordam omadam arom sham atish gereftam
حسمو میگم از دیدن وبلاگت:
میومدم که حس خوبی بهم بده ، که بهتر شه حالم ولی ...
ولی نوشته هات همه خاطراتمو میاورد جلو چشمم ، اومدم آروم شم ولی آرامشو ازم می گرفت ولی نمیدونم چرا بازم میومدمو میخوندمو درد می کشیدم ، این عذابو دوست داشتم ، نمیدونم چرا ...
بمونو تنهاییاتو با بقیه تقسیم کن . . .
برگرد بی انصاف!
سلام
خیلی وقته میخونم فقط
واقعن گل گفته..کسی که خوشبخته تو دنیای واقعی وبلاگ نداره...اگرم داره خیلی به دل بقیه نمیشینه...ما ها میایم اینجا تا یه همدرد مثل خودمون ببینیم و بخونیمش و عمرمون بگذره
ممنون که هستی
ایشالا یه روز شاد باشی..حتی اگه به قیمت آپ نکردن باشه
سلام
تو با کلمات معجزه می کنی قلم بسیار زیبایی داری.لطفا بمون و بنویس.
آنچه از دل برآید لاجرم بر دل نشیند حتی اگر از روی خوشبختی نوشته نشده باشند.
سلام رضا جان
بار ها نوشته هاتون رو خوندم...و هر بار بیشتر از قبل لذت بردم..بذار اعتراف کنم...فکر می کردم برای دل خودتون می نویسید و نیازی به کامنت ندارید.....حالا پشیمونم....همه ی آدم ها نیاز به توجه دارند....منتظر نوشته های مثل همیشه زیبات هستم....
مرد کسی نیست که گریه نکند ...
مرد کسی است که به گریه نیاندازد!
پس لطفا باشید
نمی دونم چه حسیه ولی دوسش دارم
پست هایی که گذاشتید یه طوریه که دوس دارم بشینم و های های به حال خودم گریه کنم
وبتونو خیلی دوس دارم اولین باره که اومدم اینجا ...
حس و حالی که میده رو دوس دارم
هر از گاهی به اینجا سر میزنم . نوشته هاتو دوس دارم . منم از همونام که فقط میخوندمشون. همیشه باش.
این جا یه متنایی خونده بودم که خیلی به احوالم می خورد
برای همینم یه سالی می شد دائما به وبت سر میزدم
سلام رضا جان خسته نباشی جملاتت خیلی زیبا هستند ممنون من سعی می کنم اونارو تو سایتم قرار بدم ممنون میشم اگر از سایت من هم دیدن کرده و نظر بدهید با تشکر .
www.tabriz-tour.vcp.ir
زندگی چیزی نیست
که سر تاقچه ی عادت
برود از یاد من و تو
سلام دوست خوبم
نروووووووووووووووووووووو
بمووووووووووووووووووووون
ما دلخوشیمون به تویه
پس به خاطر ما نرو
ممنونم .
ye kalam:
mahshari.....
سلام دوست عزیز
من از اون دسته آدمایی هستم که همیشه به وبلاگ بسیار زیبات سرک کشیدم و چه بسیار مطالبی رو از نوشته هات برای خودم کپی گرفتم و حتی یکبار هم برات کامنت نگذاشتم!
البته دلیل داشتم ...
هیچوقت خودمو در این حد ندیدم که بخوام برای چنیین وبلاگ زیبایی حتی یک نظر بذارم،اینو جدی گفتم.
نمیدونم چرا مدتی خیلی دیر به دیر آپ میکردی و حالا هم یه هویی غزل خدافظی میخونی !
اینجا بسیارند کسانی که آدرس وبلاگت رو بوک مارک کردن وبی آختیار هر وقت کانکت میشن یه سری بهش میزنن،یکیش خود من.
راست میگی انسان خوشبخت توی دنیای مجازی حرفی برای گفتن نداره و اگه اینطوریه و خودت رو خوشبخت روزگار میبینی یا حداقل میخوای ادای آدمای خوشبخت رو در بیاری ما هم حرفی نداریم میزنیم روی شونت و میگیم ما بدبخت ها رو تنها بذار و برو به سلامت...
برایت من خدا را آرزو دارم.
محشری بخدا.شاید جملات واسه خودت نباشه اما انتخابات بهترینن.من هروز اینجام
سلام.ممنون بابت وب زیبایی که داری دوست عزیز.من از دنیای واقعی و آدماش چیزی ندیدم.حتی یه دلخوشی.برای همین پناه آوردم به دنیای مجازی و وبلاگ شما.
یه جورایی نوشته هات حرف دل من بود.برای همین با متن ها و نوشته هاتون ارتباط برقرار میکردم.خوشحالم از اینکه تو دنیای واقعی برات یه روزنه پیدا شده .یه دلخوشی.امیدوارم همیشه شاد باشی.اما سعی کن برای ما هم که به وبلاگ زیباتون سر میزنیم یه جایی بذاری که موقع دلتنگیامون بهش سر بزنیم.
امیدوارم وبلاگتون هر روز آپدیت شه.چون من هر روز سر میزنم
با آرزوی بهترین ها برای شما.
سلام
اوایل خیلی زود به زود بهت سر میزدم ... مطالبت با همه فرق میکرد...اما خیلی وقته حرفی واسه گفتن نداری و مثل همه شدی... کامل باش مثل قدیم.
اینجا مقبره احساسات من بود
بلاخره این قبر هم خالی شد
یعنی در جستجوی ...
نــــــــــــــــــــــــه نرو دیوونه
به قول سلطان میخــــــــــــــوام...
کــــــــــــــاش میشد همه چیزو خواست...
چرا وبت و ول کردی رفتی؟
خیلی بی مزه تموم شد!
رو منم بین کسایی که با وبتون خاطره دارن حساب کنید.
تو را به خدا نرو داش رضا
جملات شما آدم را از این دنیا جدا می کنه و میبره به آسمون
میخ های تابوتم را آنگونه محکم بکوبید
که انگار
هرگز
آن بیرون
نبوده ام.
روا تو وبلاگش نوشته بود که مخاطباش یه امتیاز بزرگ نسبت به اون دارن و اون اینه که میبیننش ولی اون نمیتونه مخاطباشو ببینه یا اونایی که واسش کامنت میذارن!!
کلا کشور غمگینی داریم!
یا باید از گرسنگی بمیریم ویا اینکه از غصه دق کنیم!!
مگه چی میخوای؟
الان الان اگه بت بگن فقط تا فردا زنده ای،بهترین زندگیو واسه خودت میسازی....مثه من.
پس بدون اینکه همچین خبری بت بدن از زندگیت لذت ببر...
زندگیت متعلق به خودته هرکاری میخوای باهاش بکن..
ولی با خودت نه..
تو فقط واسه خودت نیستی..
ازینجا چه بری چه نری فرقی نمیکنه!
از زندگی که واسه خودت درست کردی یا باس بری بیرون یا بمونی مثه روزای قبل...
آدما چه خوشبخت چه شوربخت ویا چه بدبخت به چیزیکه نیازشون باشه احتیاج پیدا میکنن...
نیازه که آدما رو کنار هم نگه میداره ...
این نیاز میتونه قشنگ باشه میتونه تلخ باشه
به ادمش بستگی داره
سلام
مدتی هست که به وبلاگت سر می زنم و نوشته هاتو می خونم اما تا به حال برات پیامی نگذاشته بودم
دست نوشته هات خیلی قشنگه و صفای خاصی داره
امیدوارم که همیشه هرجا که هستی دلت شاد باشه و نبودنت فقط از روی خوشی باشه ...
ma mahkoomim be zendegi kardan
pas zendegi kon
سلام
نوشته های شما بمن و خیلیها تسکین میده و خیلی زیبا هستند، همیشه سعی کردم باینجا سر بزنم، امیدوارم هر جا هستید شاد و تندرست و موفق باشید.
منم فقط می خوندم
یه غمی بود توش که مثل غم تو دلم بود