پدرم ،
تنها کسی است که باعث میشه بدون شک بفهمم
فرشته ها هم میتوانند مرد باشند !
پدر همون کسی هست که
لرزش دستش دیگه چیزی از چای توی استکان باقی نگذاشته ...
ولی بهت میگه به من تکیه کن و تو انگار کوه رو پشتت داری
همین که نعش درختی به باغ می افتد
بهانه باز به دست اجاق می اقتد
حکایت من و دنیایتان حکایت آن
پرنده ایست که به باتلاق می افتد
عجب عدالت تلخی که شادمانی ها
فقط برای شما اتفاق می افتد
تمام سهم من از روشنی همان نوریست
که از چراغ شما در اتاق می افتد
به زور جاذبه سیب از درخت چیده زمین
چه میوه ای ز سر اشتیاق می افتد
همیشه همره هابیل بوده قابیلی
میان ما و شما کی فراق می افتد؟
فاضل نظری