جهان سوم جایی است

جهان سوم جایی است ، که اگر بخواهی کشورت را آباد کنی ، خانه ات خراب خواهد شد و اگر بخواهی خانه ات را آباد کنی باید در تخریب مملکتت بکوشی.

'دکتر محمود حسابی'

زیباترین گل

چه زیبا می شوی وقتی که می گردی سرپا سبز

تو را من دوســت می دارم تو را ای سبز بالا سبز

                                                                            تو روح ســـبز بارانی , من آن نـــیلوفر خــــواهش
                                                                            بیا بنشین کنارم سبز و بنشان خواهشم را سبز

دلم قد می کشـــــد تا آبشار صاف گیسویت
تو اما تشنه می خواهی مرا غرق تمنا سبز

                                                                            به زیر آســـــمان چشــــم تو تا چند بنشــــینم
                                                                            بگو پژمرده می خواهی مرا ای اسمان یا سبز

به هنگام عــبور از لحظه های آبی احساس
مرا پل می زند چشم تو از آبی ترین تا سبز

                                                                           تو در چشم من آن زیـــباترین گـــل در بهارانی
                                                                           به غیر از تو نمی بینم گلی در جمع گلها سبز

میان این همه گــــلهای رنــــگارنـــــگ باغ عشق
گل از چشم تو می چینم گل از چشم تو زیبا سبز

                                                                           به شوق دیدنت سر می کشند از پشت پرچین ها
                                                                           بــــهار آورترین گــــــلها هــــــمه محو تماشا سبز

فضــــــای دره از بــــوی بـــــهار آکنده می گردد
چون بر می داری آهسته قدم روی علفها سبز

                                                                           بیا ای دختر دریا کــــــنار ســــــاحل چشمم
                                                                           که دیدن دارد اینجا با تو چشم انداز دریا سبز

نه تنها عشق من احساس من یا شعر من شد سبز

که از لـــطف نــگاهت خـــــــاک هم گردیده حتی سبز

                                                                                                        تقدیم به موج سبز آزادی  

برق نگاه

روزی که مرا بر گل رویت نظــــــر افتاد
احساس نمودم که دلم در خطر افتاد

                                                     تا چشم من افتاد به گلبرگ جمالت  
                                                     زیبایی گلهای بهار از نــــظر افـــــتاد  

می خواستم از چشم تو محفوظ بمانم      
کز برق نگاه تو به جانــــم شــــرر افتاد

                                                     گفتم نشـــــود راز دلـــــم فـاش ولیکن  
                                                     دل خون شد و از پرده چشمم بدر افتاد

هر کس که شراب از خم چشمان تو نوشید
مخمور نگــاه تــــو شــــد و بی خــــبر افتاد

                                                     گـــنجینه اســـــرار ازل بود دل مـــن
                                                     امروز اگر پیش تو بی سیم و زر افتاد

خسرو به هوای لب شیرین تو بر خاست

برخاست ولی مثل مگس در شـکر افتاد

جز عشق نیست

مثل آهو می کشد گردن ولی رم می کند

با رمـــــیدنهای خــــود از عمر من کم کند

                                                                   می نهد بر شتانه های خسته ام بار نگاه
                                                                    بار سنگینی که پشت کوه را خم می کند

گرچه می ریزد شراب از چشم های مست او
کاسه صــــــبر مـــــرا لـــــبریز از غم می کند

                                                                   با رقیبان می نشــــیند بـــاده نوشی می کند
                                                                   چون مرا می بیند از غم چهره در هم می کند

بس که دور از چشم هایش سوگواری کرده ام
هر که می بیند مـــرا یــــــاد از محرم می کند

                                                  در عبور از لحظه های زندگی جز عشق نیست

                                                                   آن که اســــــباب غـــــم ما را فراهم می کند