آرزویی کن

آرزویی کن

گوشهای خدا پر از آرزوست و

دستهایش پر از معجزه

آرزویی کن

شاید کوچکترین معجزه اش بزرگترین آرزوی تو باشد . . .

آغوش تو

در آغوشت که جا میگیرم

عمیقتر گناه میکنم!

من این جهنم را

که هوای بهشتی دارد

با هزاران بهشت خدا

که بی تو هوای جهنم دارد

عوض نمی کنم.

درد

داشتم از درد به خود می پیچیدم....

همسایه ها گفتند: چقدر قشنگ قر می دهی !!

و سالهاست .......رقاص پردرد خیابانهایم !

"صادق هدایت"

مطمئناً نیست...

«کدام دختر این شهر عاشق من نیست؟!

کدام عاشق من بوده است و فعلاً نیست؟! »

به فکر نقطه ی تاریکی از حضور من است
کسی که فلسفه ی زندگیش روشن نیست

کسی که بود و نبودش همیشه یکسان است
کسی که دوست نبوده، کسی که دشمن نیست

کسی که تهمت بودن به او نمی چسبد
کسی که قابل دیدن... و یا ندیدن نیست

نه عاشق است و نه معشوق، در همین ابیات
اگر که مرد نبودست لااقل زن نیست

کسی که هیچ نمی داند از خودش جز هیچ
فقط... فقط می داند که مطمئناً نیست

به درک

قسمت مضحک این عشق وفا شد، به درک

دستم از دست تو یکباره جدا شد، به درک

تو مسافر شدی و بار سفر بستی و رفتی
و مهاجر صفت چلچله ها شد به درک

رد پای من و تو در سر هر کوچه به جاست
سهمم از تو فقط این خاطره ها شد به درک

روشنای شبم از پنجره ، سوسوی تو بود
رصد هر شب چشمت که خطا شد به درک

صحنه آخر این قصه فروریختن آینه هاست
صحبت مردم اگر چون و چرا شد به درک

بی نزاکت شدم و حرف و کلامم شاید
واژه ی ساده ی هر بی سرو پا شد به درک