درد من و تمام تبرخورده‌ها یکی‌ست
باور نمی‌کنیم که مردیم مدتی‌ست
آنها در انتظار دوباره پرنده‌ای
من فکر بازگشت کسی که نبود و نیست
از هرکجا نرفته به من بازگشته‌ای
ای بومرنگ خسته‌ی من! یک نفس بایست!
یک عمر می‌دویم و به جایی نمی‌رسیم
یک عمر می‌دویم؟ دویدن برای چیست؟!
در پیله خوش‌تریم که در چشم روزگار
کفتار و کرم و کفتر و پروانه هم یکی‌ست
بیچاره قلب من که در این جنگل شلوغ
خرگوش مرده زاده شد و لاک‌پشت زیست
عالیهههههههههه
ب منم سر بزن
سلام.
شعر پر دردی بود.
چیزی که خیلی به چشم می اومد ، بکارگیری واژه های زیبایی بود که شاعر ، برای بیان دردهاش ازشون استفاده کرده بود.
سخته به فکر بازگشت کسی باشی که نبود و نیست!
نمیدونم چی بگم؟
فقط ای کاش روزی بیاد که دیگه دردی نباشه تا کسی ازش بگه.
ممنونم.
عالی بود
عالی بود
مدتیه وقت شعر خوندن ندارم لطفا بازم شعر خوب بذارید
ممنون
سلام دوست عزیز با وبلاگت خیلی حال میکنم.....دست مریزاد.....راستی به منم سر بزن تازه یه شعرایی می نویسم درحد یه آماتور .....خوش حال میشم....موفق باشید.... :-)