گاهی اوقات شاید تنها شادی زندگی ام این است
که هیچ کس نمی داند تا چه حد غمگینم!
پی نوشت : چه کسی می داند؟ شاید آن شادترین لحظه ما در راه است…
خدایا مرا به ابتذال آرامش و خوشبختی مکشان،اضطراب های بزرگ،غم های ارجمند و حیرت های عظیم را به روحم عطا کن.لذت ها را به بندگان حقیرت بخش و دردهای عزیز به جانم ریز"دکتر شریعتی"
هِه....مرا چه به فلسفه...! من هنوز در منطق ِ چشمانت مانده ام...
خیلی سخته تمام تلاشت ُ بزاری واسه کاری که ازش متنفری اما حس کنی بهانجامش محکومی..... تظاهر به شاد بودن هر روز غمگین ترم میکنه.....
من از درون داغونم اما از بیرون همیشه میخندم اگه یه روز نخندم همه میفهمن یه چیزی شده این خیلی بده
salam kheyli sherat bahal bud!be weblog manam sar bezan faghat tu google sarech nakon! lifesahar.blogfa.com
خدایا مرا به ابتذال آرامش و خوشبختی مکشان،اضطراب های بزرگ،غم های ارجمند و حیرت های عظیم را به روحم عطا کن.لذت ها را به بندگان حقیرت بخش و دردهای عزیز به جانم ریز
"دکتر شریعتی"
هِه....
مرا چه به فلسفه...! من هنوز در منطق ِ چشمانت مانده ام...
خیلی سخته تمام تلاشت ُ بزاری واسه کاری که ازش متنفری اما حس کنی به
انجامش محکومی..... تظاهر به شاد بودن هر روز غمگین ترم میکنه.....
من از درون داغونم اما از بیرون همیشه میخندم اگه یه روز نخندم همه میفهمن یه چیزی شده
این خیلی بده
salam kheyli sherat bahal bud!
be weblog manam sar bezan faghat tu google sarech nakon!
lifesahar.blogfa.com